Κοιτασματολογία

Όπως στην περίπτωση των βωξιτών, έτσι και για τα μεταλλεύματα Νικελίου ή σιδηρονικελίου, ο ρόλος της αποσάθρωσης κατάλληλων πετρωμάτων είναι κρίσιμος. Τυπικά παραδείγματα ορυκτών με κρίσιμο ρόλο για το σχηματισμό λατεριτικού «σιδηρονικελιούχου μεταλλεύματος» ή «νικελιούχου λατερίτη» είναι κυρίως ο ολιβίνης και ο σερπεντίνης. Τα ορυκτά αυτά αποτελούν τυπικά συστατικά υπερβασικών πετρωμάτων, τα οποία συνιστούν συνήθως τα «μητρικά πετρώματα» των νικελιούχων φλοιών λατεριτικής αποσάθρωσης.

I. Από αποσάθρωση ολιβίνη:

Ο ολιβίνης [(Mg,Fe)₂SiO₄] είναι ένα στερεό διάλυμα μεταξύ  Mg₂SiO₄ (φορστερίτη) και Fe₂SiO₄ (φαϋαλίτη). Νικέλιο μετέχει στη σύσταση του ολιβίνη αντικαθιστώντας το στοιχείο Mg. Aυτή η δυνατότητα του ολιβίνη να φιλοξενεί - μικρή έστω - ποσότητα νικελίου τον καθιστά κρίσιμο ορυκτό για τη δημιουργία μεταλλευμάτων νικελίου μέσα από διεργασίες αποσάθρωσής του. Ο ολιβίνης είναι κύριο ορυκτολογικό συστατικό πολλών πετρωμάτων, τα οποία δημιουργούνται στο μανδύα της γης ή σε μαγματικούς θαλάμους στον ωκεάνειο φλοιό. Τα πετρώματα αυτά (δουνίτες, περιδοτίτες) συνιστούν τμήματα των λεγόμενων οφιολιθικών συμπλεγμάτων, τα οποία είχαν εκτεθεί στην επιφάνεια της γης σε διάφορες γεωλογικές περιόδους και σήμερα αποτελούν σημαντικό στοιχείο της γεωλογικής δομής της Ελλάδος. Διεργασίες εξαλλοίωσης στο ωκεάνειο περιβάλλον ή κατά την τοποθέτηση των οφιολιθικών συμπλεγμάτων σε γειτονικά ηπειρωτικά περιθώρια, μπορεί να οδηγήσουν σε αντικατάσταση του ολιβίνη από το ορυκτό σερπεντίνη [Mg₃Si₂O₅(OH)₄]. Σε ατμοσφαιρικές συνθήκες ο ολιβίνης είναι εξαιρετικά ευάλωτος. H αποσάθρωσή του οδηγεί στο ασχηματισμό αργιλικών ορυκτών, γκαιτίτη (FeOOH) και οξειδίου του πυριτίου (συνήθως χαλαζία). Στη σύσταση του ολιβίνη μετέχει σαν ολιγοστοιχείο το νικέλιο. Με την αποσάθρωση το νικέλιο αποδεσμεύεται από το πλέγμα του ολιβίνη και ενδομείται στο πλέγμα των νεοσχηματισθέντων ορυκτών. Μπορεί όμως να υπάρξει ιοντική αντα λλαγή με συνέπεια τη δημιουργία πλούσιων σε νικέλιο ποικι λιών του αρχικού ορυκτού (π.χ. δημιουργία πλούσιου σε νικέλιο σερπεντίνη όταν στο υδατικό διάλυμα υπάρχει Ni++).

Εικ. 1. Συνήθης πορεία αντικατάστασης και δημιουργίας ορυκτών πλούσιων σε νικέλιο από την αποσάθρωση του ολιβίνη.

Μία συνήθης πορεία αντικατάστασης και δημιουργίας ορυκτών πλούσιων σε νικέλιο από την αποσάθρωση του ολιβίνη φαίνεται στις αντιδράσεις και στο διάγραμμα που ακολουθεί.

      4Mg₂SiO₄ + 10Η⁺       →  Mg₃Si₄O₁₀(ΟΗ)₂ (σαπονίτης) + 5Μg⁺⁺ + 4Η₂Ο  [1]

  4Fe₂SiO₄ + 4O₂ + 8Η⁺   →  Fe₂Si₄O₁₀(OH)₂ (νοντρονίτης) + 6FeOOH  [2]

   Mg₂SiO₄ + 2H+  →  SiO₂ + 2Mg⁺⁺ + H₂Ο  [3]

 Mg₃Si₂O₅(OH)₄ + 3Ni⁺⁺   →                              (Mg, Ni)₃Si₂O₅(OH)₄ (Ni-σερπεντίνης) + 3Mg+  [4]

 

 

Η εσωτερική δομή ενός φλοιού αποσάθρωσης

(Λατεριτικοί ορίζοντες)

Ενας φλοιός λατεριτικής αποσάθρωσης σε βάρος πετρωμάτων που περιέχουν ολιβίνη ή σερπεντίνη, δεν εμφανίζει ορυκτολογική και γεωχημική ομοιογένεια από το ανώτερο τμήμα του έως την βάση του, που είναι το μητρικό πέτρωμα. Αυτό οφείλεται στην διαφορική κινητικότητα των στοιχείων στο υπεργενετικό περιβάλλον. Η κινητικότητα στοιχείων όπως π.χ. το νάτριο, νικέλιο, μαγνήσιο και ασβέστιο είναι πολλαπλάσια στοιχείων όπως ο σίδηρος και το αργίλιο. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι το μαγνήσιο και το πυρίτιο εμφανίζουν κινητικότητα 30 και 20 φορές μεγαλύτερη αντίστοιχα σε σχέση με τον σίδηρο, ενώ το ασβέστιο 70 φορές μεγαλύτερη από το αργίλιο. Αυτό σημαίνει ότι με την κυκλοφορία νερού στο έδαφος τα ευκίνητα στοιχεία διαλυτοποιούνται και μεταναστεύουν από τον ενεργό χώρο αποσάθρωσης, αφήνοντας προς εμπλουτισμό τα – πρακτικά – αδιάλυτα, όπως π.χ. ο σίδηρος και το αργίλιο, τα οποία και σχηματίζουν στον φλοιό αποσάθρωσης σταθερά υπολειμματικά ορυκτά στη θέση του αρχικού πετρώματος (βλέπε π.χ. αντιδράσεις [1] και [4]. Τα ευκίνητα στοιχεία μπορούν να απομακρυνθούν με τα απορρέοντα νερά μακρυά από το χώρο αποσάθρωσης εμπλουτίζοντας υδάτινα ρέματα ή να μετακινηθούν χαμηλότερα και να εμπλουτίσουν τον υδροφόρο ορίζοντα προκαλώντας μέχρι και σχηματισμό νέων ορυκτών. Το πυρίτιο π.χ. που αποδεσμεύεται από την αποσάθρωση ολιβίνη ( βλέπε αντίδραση [3] ) στον υπεδαφικό ορίζοντα προκαλεί πυριτίωση και με τον τρόπο αυτό δημιουργούνται συμπαγείς ψευδοστρώσεις από silcrete ή ακόμη και πλέγμα φλεβιδίων (stockwork χαλαζία). Το νικέλιο μετακινείται σε χαμηλότερα επίπεδα στο φλοιό αποσάθρωσης και με ιοντική ανταλλαγή εμπλουτίζει προϋπάρχοντα ορυκτά δημιουργώντας συσσωματώματα νικελιο-πυριτικών ορυκτών, όπως ο νικελιούχος σερπεντίνης (βλέπε αντίδραση [4]), νικελιούχος τάλκης, νικελιούχος σμηκτίτης. Τα συσσωματώματα αυτών των νικελιούχων ορυκτών τα ονομάζουμε γαρνιερίτη. Αναγνωρίζεται στα κοιτάσματα νικελίου από το χαρακτηριστικό πράσινο χρώμα.

Συνήθη νικελιούχα πυριτικά και ανθρακικά ορυκτά σε νικελιούχους λατερίτες

Νεπουϊτης: Νικελιούχος λιζαρδίτης

Νιμμίτης: Νικελιούχος χλωρίτης

Βιλλεμσεϊτης: Νικελιούχος τάλκης

Πεκοραϊτης: Νικελιούχος χρυσοτίλης

Τακοβίτης: Χημικός τύπος Ni6Al2(OH)16(CO3)4H2O

Σε τροπικές περιοχές έχει παρατηρηθεί ότι ένα μέτρο πετρώματος παράγει περίπου 0.4m λατερίτη, ενώ για κάθε μέτρο ετήσιας βροχόπτωσης η ταχύτητα της αποσάθρωσης υπολογίζεται σε 14 μέτρα πάχους φλοιού ανά εκατομύριο έτη.

Ανεξάρτητα από το είδος του μητρικού πετρώματος, σε ένα φλοιό λατεριτικής αποσάθρωσης διακρίνονται οι ακόλουθοι ορίζοντες (από κάτω προς τα επάνω). Το πάχος των διαφόρων οριζόντων, τα ιδιαίτερα ιστολογικά και ορυκτολογικά χαρακτηριστικά και η κατανομή των στοιχείων με το βάθος κυμμαίνονται από θέση σε θέση ανάλογα με το είδος του μητρικού πετρώματος, το ανάγλυφο της περιοχής, την απορροή του νερού, τις κλιματικές μεταβολές σε κλίμακα γεωλογικού χρόνου και τη βλάστηση. Οι ορίζοντες αυτοί είναι:

1. Ορίζοντας σαπρολίτη: Αναπτύσσεται σταδιακά και αντικαθιστά το μητρικό πέτρωμα, του οποίου η αρχική δομή και ο όγκος διατηρούνται. Υπολείμματα του πετρώματος εμφανίζονται με μορφή αποστρογυλλομένων όγκων του. Τα περισσότερα από τα διαλυτά χημικά στοιχεία έχουν αποπλυθεί, ενώ τα ολιγότερο ευκίνητα αργίλιο και σίδηρος σχηματίζουν νέα ορυκτά in situ.
   
   
2. Αργιλικός ορίζοντας: Αποτελείται κυρτίως από αργιλικά ορυκτά. Τα οξείδια διαφοροποιούνται με τη μορφή κονδύλων ή πισολιθικών δομών.
   
   
3. Ορίζοντας σιδηρούχος (ferricrete, cuirasse) με ιστολογικά χαρακτηριστικά αθροίσματος κονδύλων ή ψευδοκροκαλοπαγούς ή πισολιθικός : Αναπτύσσεται in situ σταδιακά σε βάρος του υποκείμενου ορίζοντα. Δεν διακρίνονται πλέον ιστολογικά χαρακτηριστικά του μητρικού πετρώματος. Αποτελούνται από οξείδια και υδροξείδια. Τυπικός ιστός του πετρώματος είναι ο πισολιθικός. Στους πισολίθους επικρατούν ωοειδή, πελοειδή και πισοειδή σωματίδια αποτελούμενα από οξείδια ή υδροξείδια αργιλίου ή / και σιδήρου.

 

Νικελιούχοι λατερίτες

Αναπτύσσονται σε βάρος πετρωμάτων πλούσιων κυρίως σε ολιβίνη. Η δομή του νικελιούχου λατερίτη σχηματικά φαίνεται στην Εικ. 2.

Εικ.2. Σχηματική απεικόνιση νικελιούχου λατερίτη. Φαίνεται η διαδοχή των διαφόρων οριζόντων και η κατανομή κύριων στοιχείων μετά του βάθους (CSA Global).    Εικ.3. Σχηματική τομή νικελιούχου λατερίτη Κρητιδικής ηλικίας κεντρικής Ελλάδας. (1) μητρικό πέτρωμα, (2) σαπρολίτης, (3) πλέγμα φλεβιδίων ασβεστίτη, (4) αργιλική ζώνη, (5) ζώνη γκαιτίτη, (6) σιδηρούχος ορίζοντας, (7) Ασβεστόλιθοι Ανωτ. Κρητιδικού, Gn: γαρνιερίτης, Si: silcretes, Ni-Lz: σερπεντινίτης εμπλουτισμένος σε νικέλιο.

Στην κορυφή παρατηρείται εμπλουτισμός σε σιδηρούχα ορυκτά (αιματίτης και γκαιτίτης) και η συγκέντρωση νικελίου είναι χαμηλή. Παρατηρείστε την αύξηση στη συγκέντρωση νικελίου στον ορίζοντα του σαπρολίτη και τη μείωση μαγνησίου στην οροφή του λατερίτη. Το νικέλιο ενδομείται είτε σε πυριτικά ορυκτά (νικελιούχος τάλκης, νικελιούχος χλωρίτης, νικελιούχος μοντμοριλονίτης, νικελιούχος σερπεντίνης) είτε στον γκαιτίτη και αιματίτη.

Για τα ελληνικά λατεριτικά κοιτάσματα Κρητιδικής ηλικίας κρίσιμη είναι η παρουσία των πυριτικών πετρωμάτων silcrete, που αναπτύσσονται με μορφή ψευδοστρώσεων κυρίως μέσα στη ζώνη των αργιλικών. Ο σχηματισμός τους ελέγχεται από τη στάθμη του υδροφόρου ορίζοντα. Μία σχηματική τομή νικελιούχου λατερίτη Κρητιδικής ηλικίας που χαρακτηρίζει την Κεντρική Ελλάδα και την Εύβοια φαίνεται στην Εικ. 3. 

Εικ. 4. Τμήμα εμφάνισης Κρητιδικού νικελιούχου λατερίτη περιοχής Λούτσι Βοιωτίας. Διακρίνεται το μητρικό πέτρωμα, ο σαπρολίτης και η αργιλική ζώνη με ψευδοστρώσεις silcrete (φωτό Ν. Σκαρπέλης)

Εικ.5. Κρητιδικός νικελιούχος λατερίτης περιοχής Kukes ΒΑ Αλβανίας. Διακρίνεται το μητρικό πέτρωμα, ο μικρού πάχους σαπρολίτης και ο σιδηρούχος φλοιός (φωτό Ν. Σκαρπέλης)  Εικ. 6. Δείγμα γαρνιερίτη (κυρίως Νικελιούχος χλωρίτης) με ασβεστίτη Ηωκαινικός νικελιούχος λατερίτης Ιεροπηγής Καστοριάς (ΓΜΜΑΕ ΛΑΡΚΟ)

 

II. Ιζηματογενή σιδηρονικελιούχα μεταλλεύματα

Τα ιζηματογενή σιδηρονικελιούχα μεταλλεύματα δημιουργούν κοιτάσματα καρστικού τύπου ή έχουν αποτεθεί επί υπερβασικών ή βασικών πετρωμάτων ή ακόμη και επί τμημάτων λατεριτιωμένων υπερβασικών. Η ορυκτολογική και ιστολογική μελέτη των μεταλλευμάτων.

Εικ. 7. Κοίτασμα καρστικού νικελίου (Μαγούλα Βοιωτίας, ΓΜΜΑΕ ΛΑΡΚΟ). Το σιδηρονικελιούχο μετάλλευμα αποτέθηκε εντός καρστικού εγκοίλου Τριαδικο-ιουρασικών ασβεστολίθων της Υποπελαγονικής και καλύπτεται από ασβεστολίθους Ανωκρητιδικής ηλικίας.

Εικ. 8. Ανοικτή εκσκαφή στο ιζηματογενές κοίτασμα σιδηρονικελιούχου μεταλλεύματος Τριάδας (Εύβοια, ΓΜΜΑΕ ΛΑΡΚΟ).  Το σιδηρονικελιούχο μετάλλευμα αποτέθηκε επί αποσαθρωμένου υπερβασικού πετρώματος και καλύπτεται από ασβεστολίθους Ανωκρητιδικής ηλικίας

 

Εικ. 9. Λιθοστρωματογραφικές στήλες καρστικού νικελίου (αριστερά) και ιζηματογενούς σιδηρονικελιούχου μεταλλεύματος επί υπερβασικού πετρώματος (δεξιά). Το μετάλλευμα καλύπτεται από αργιλικά-μαργαϊκά ιζήματα με φύκη και σκληρακτίνια, που είναι δείκτες θαλάσσιου παλαιοπεριβάλλοντος με νερά ρηχά, διαυγή και φωτόλουστα, Τ 22-26οC, τροπικού – υποτροπικού κλίματος (Steuber 1995, Mermigkis et al. 2001). [Fl:φλύσχης, U-Cr: Ανωκρητιδικοί ασβεστόλιθοι, Tr-J: Τριαδικο-Ιουρασικοί ασβεστόλιθοι]Η ορυκτολογική και ιστολογική μελέτη των μεταλλευμάτων δείχνει ότι αποτελούνται από σιδηρούχα σφαιροειδή σωματίδια, θραύσματα silcrete και σαπρολίτη και κλαστικούς κόκκους χλωρίτη, νικελιούχου χλωρίτη, γκαιτίτη, αιματίτη, χρωμίτη, ιλμενίτη, οξειδίων Ti, μαγνητίτη, μαγκαιμίτη, μαρτίτη, χαλαζία. Τα σιδηρούχα σφαιροειδή σωματίδια είναι κυρίως πελοειδή, σε μικρό βαθμό πισοειδή, ενώ τα ωοειδή σπανίζουν. Πολύ διαδεδομένα είναι τα σύνθετα σφαιροειδή, που αποτελούνται από πλήθος πελοειδών και πισοειδών. Αυτού του είδους τα σφαιροειδή προέρχονται από το ανώτερο τμήμα της σιδηρούχου ζώνης των φλοιών λατεριτικής αποσάθρωσης. Μακροσκοπικά η επιφάνεια των περισσότερων σιδηρούχων σφαιροειδών εμφανίζεται λειασμένη, ένα χαρακτηριστικό που αποτελεί ένδειξη διαδικασίας απότριψης (abrasion), πιθανόν κατά τη διαδικασία της μεταφοράς.

Σε κοιτάσματα καρστικού τύπου, κοντά στην επαφή του μεταλλεύματος με τον υποκείμενο ασβεστόλιθο, παρατηρούνται μάζες σιδηροπυρίτη – μαρκασίτη, ασβολάνη και συγκεντρώσεις αυθιγενών ορυκτών των σπανίων γαιών.

Η ιστολογική περιγραφή του μεταλλεύματος διευκολύνεται αν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι κάθε δείγμα είναι άθροισμα τριών κλασμάτων σε διάφορες αναλογίες:

• σιδηρούχων σφαιροειδών σωματιδίων
• λεπτομερών θραυσμάτων ορυκτών σιδήρου και
• αργιλικών ορυκτών

Έτσι προκύπτουν τρεις ακραίοι τύποι μεταλλεύματος: α. πισολιθικό μ ετάλ λευμα στου οποίου τη σύσταση κυριαρχούν πελοειδή, πισοειδή και σύνθετα σφαιροειδή, β. συμπαγές σιδηρούχο μετάλλευμα, το οποίο περιέχει λεπτομερή τεμάχη σιδηρούχων ορυκτών και γ. πηλιτικό μετάλλευμα,το οποίο αποτελείται κυρίως από αργιλικά ορυκτά.

Σε ένα και το αυτό δείγμα μεταλλεύματος μπορεί κανείς να διακρίνει ορυκτολογικά - ιστολογικά συστατικά που συναντώνται σε διαφορετικές ζώνες λατεριτίωσης π.χ. θραύσματα μαγνητίτη - μαρτίτη από την αργιλική ζώνη συνυπάρχουν με θραύσματα σμηκτιτιωμένου σερπεντίνη από τη ζώνη σαπρολίτη και πελοειδή ή πισοειδή από τη γκαιτιτική και πισολιθική ζώνη. Μεμονωμένες πυριτικές (silcrete) λατύπες ή πυριτικά λατυποπαγή και σπανιώτερα λατυποκροκαλοπαγή απαντούν σε πλήθος κοιτασμάτων και εμφανίσεων.

Τα ορυκτολογικά και ιστολογικά δεδομένα σε συνδυασμό με τις παρατηρήσεις υπαίθρου, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα ιζηματογενή σιδηρο-νικελιούχα μεταλλεύματα είναι εξ’ ολοκλήρου μηχανικά ιζήματα (Skarpelis, 1999). Η διαδικασία δημιουργίας τους παριστάνεται σχηματικά στο σκίτσο της Εικ. 10.

Eικ. 10. Απλοποιημένο σκίτσο στο οποίο παριστάνεται η διαδικασία δημιουργίας των ιζηματογενών σιδηρονικελιούχων μεταλλευμάτων. 1. Τριαδικο- ιουρασικοί ασβεστόλιθοι, 2. Υπερβασικά πετρώματα, 3. Νικελιούχος λατερίτης. H διάβρωση του λατερίτη αρχίζει σε χερσαίο περιβάλλον, η μεταφόρα του υλικού της διάβρωσης γίνεται μηχανικά εν μέρει με τη βοήθεια υδάτινων ρεμάτων, ενώ η απόθεση γίνεται σε θαλάσσιο περιβάλλον μικρού βάθους (Σκαρπέλης, αδημοσίευτο).

Τα κυριότερα σιδηρονικελιούχα κοιτάσματα στην Ελλάδα, βρίσκονται στην Εύβοια, την Καστοριά και τον Αγ. Ιωάννη Φθιώτιδας, με περιεκτικότητες σε νικέλιο, που κυμαίνονται από 0,8% έως 1,5%.

Η μοναδική εταιρεία παραγωγής σιδηρονικελιούχων μεταλλευμάτων, είναι η ΛΑΡΚΟ Γ.Μ.Μ.Α.Ε., η οποία καθετοποιεί την πρώτη ύλη, στο εργοστάσιό της στη Λάρυμνα Φθιώτιδας, παράγοντας κράμα σιδηρονικελίου, με περιεκτικότητα 18-20% σε νικέλιο. Τα τελευταία χρόνια, η εξόρυξη σιδηρονικελιούχων λατεριτών, υπερβαίνει τους 2.100.000 τόνους και η παραγωγή νικελίου, που περιέχεται στο παραγόμενο κράμα, υπερβαίνει τους 16.000 τόνους. Η παραγωγή αυτή, είναι μία από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη και μία από της καλύτερες ποιοτικά παγκοσμίως, το σύνολο της οποίας εξάγεται στις ευρωπαϊκές αγορές ανοξείδωτου χάλυβα, καλύπτοντας το 7% σχεδόν των αναγκών της ευρωπαϊκής αγοράς.

Εικ. 11. Στρωματόμορφο σιδηρονικελιούχο μετάλλευμα Διακρίνονται ενδιαστρώσεις απολιθωματοφόρου πυριτιολίθου. Τα απολιθώματα που προσδιορίσθηκαν δείχνουν ότι το μετάλλευμα αποτέθηκε στο Ανω Κρητιδικό σε ένα θαλάσσιο αβαθές περιβάλλον. Κλάστες silcrete (καστανέρυθρο χρώμα) μέσα σε κλαστική συνδετική μάζα από σύνθετα σιδηρούχα σφαιροειδή (τεφρό-μαύρο) (Βόρεια Εύβοια)  Εικ. 12. Θραύσματα από σιδηρούχο ορίζοντα λατεριτικού κοιτάσματος νικελίου δημιουργούν κολουβιακή απόθεση επί υπερβασικού πετρώματος (κοίτασμα Pishkash, Αλβανία). (φωτό Ν. Σκαρπέλης)  Εικ. 13. Στρωματόμορφο σιδηρονικελιούχο μετάλλευμα. Αναγνωρίζεται ο κλαστικός χαρακτήρας του ιζήματος. Διακρίνονται θραύσματα silcrete (καστανέρυθρο χρώμα) μέσα σε κλαστική συνδετική μάζα από σύνθετα σιδηρούχα σφαιροειδή (τεφρό-μαύρο) (Βόρεια Εύβοια). (φωτό Ν. Σκαρπέλης)

 Εικ. 14. Αθροισμα σιδηρούχων σφαιροειδών σωματιδίων. Κάθε ένα από αυτά αποτελείται από πελοειδή και πισοειδή. (φωτό Ν. Σκαρπέλης)     Εικ. 15. Θραύσματα από σιδηρούχο ορίζοντα λατερίτη σε ιζηματογενές σιδηρονικελιούχο μετάλλευμα

Η παρουσία τεμαχών από silcrete στα ιζηματογενή μεταλλεύματα προκαλεί σημαντική αραίωση στη συγκέντρωση νικελίου. Για την αύξηση της συγκέντρωσης η ΓΜΜΑΕ ΛΑΡΚΟ εφαρμόζει τεχνικές εμπλουτισμού του μεταλλεύματος στις εγκαταστάσεις της στα Πολιτικά Ευβοίας.

Εικ. 16. Γενική άποψη των εγκαταστάσεων εμπλουτισμού του ιζηματογενούς μεταλλεύματος, αποθήκευσης και φόρτωσης του εμπλουτίσματος για μεταφορά στο μεταλλουργικό εργοστάσιο της ΓΜΜΑΕ ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα
( #3 σωρός απορρίμματος silcrete,   #4. Εμπλουτισμένο μετάλλευμα για φόρτωση).

 

Εικ. 17. Γεωλογικές περίοδοι στις οποίες δημιουργήθηκαν νικελιούχοι λατερίτες και ιζηματογενή σιδηρονικελιούχα μεταλλεύματα στην Ελλάδα         Εικ. 18. Χάρτης με τις περιοχές μεταλλευτικής δραστηριότητας για εξόρυξη σιδηρονικελιούχων μεταλλευμάτων στην Ελλάδα.

Ιούνιος 2014 - Σύνθεση: Νικ. Σκαρπέλης Σχέδιο: Δανάη Αντιβάχη